Het aftellen is begonnen

Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest.

Bovengenoemd citaat is denk ik wel de kern van hoe ik mij de afgelopen 14 dagen gevoeld hebt.

Ik heb 1000 keer overdacht wat ik mee moest nemen, wat je moet zeggen als je de volgende accommodatie moet reserveren en wat je allemaal kunt overkomen en dat komt niet ten goede aan je gemoedsrust. De beste tip die ik denk ik gehad heb is: “laat alles los en gaan met die banaan”. Alle goed bedoelde overige tips maken het allemaal alleen nog een beetje erger. Natuurlijk heb ik niet overal aan gedacht en ben niet voorbereid op alle dingen die je mogelijk kunnen overkomen. Maar met name Frankrijk is geen derde wereld land. Er zitten meer fietsenmakers dan in Nederland en als het ook daadwerkelijk moet kan je binnen een dag thuis zijn.

Mocht ik Santiago de Compostela halen en jullie mij vragen wat het zwaarste van de tocht was, zal ik denk ik antwoorden dat het de laatste 14 dagen voor vertrek waren.

Ik heb alles volgens plan voorbereid, ben op en neer naar Gouda gefietst, respectievelijk 88 en 65 km(mijn planning is 60 km per dag te fietsen), heb overnacht bij een Vrienden Op de Fiets adresje, heb een hele dag in de regen gefietst met behoorlijk veel wind. En alles was tot op dat moment goed verlopen. De laatste 14 dagen is mijn pinkje zeer gaan doen die tijdens de vakantie uit de kom geschoten was en 5 dagen voor vertrek ging ik ook nog eens door mijn rug. Tel dat op bij het onrustige gevoel en daarmee gepaard gaande slecht slapen dan kan je tot de conclusie komen dat het tijd wordt om te vertrekken.

Waarom niet eerder vertrokken: Ten eerste wordt je door omgeving onder druk gezet door het feit dat Joke haar vrije dagen gepland heeft rond jouw vertrek en ten tweede heb ik om een stukje (schijn)zekerheid in te bouwen de eerste 5 tussenstops besproken. Ik kwam er aldoende achter dat het eigenlijk helemaal niet handig is, 1 dagje van tevoren is meer dan prima, dan kan je precies inschatten hoe je er voor staat, hoe het terrein is en wat het weer gaat doen.

Samengevat ik ben blij dat het zover is dat ik ga vertrekken.

Tot slot: In mijn eerste blog maakte ik gewag van het feit dat ik mogelijk de laatste 80 km ga wandelen. Dat is een flink stuk onzekerder geworden. Ik kwam erachter dat een rugzak achterop je fiets een onding is en heb die thuis gelaten.

Fietstocht naar Santiago

Als alles goed gaat vertrekt Piet op 1 september 2021 op de fiets naar Santiago de Compostela.

Het is de bedoeling daar de tijd voor te nemen. Er zijn 8 weken voor uitgetrokken waarvan de laatste week om het laatste stuk van 80 km te wandelen.

Ik(Piet) wil mij zelf geen druk opleggen. Als het tegenvalt stop ik er mee en rijd ik naar het dichts bijzijnde treinstation om naar huis te gaan.

Waarom deze trip: Ik ben niet religieus en weiger het als een sportieve prestatie te zien. Ik ga ook proberen het niet belangrijk te vinden wat een ander er van vindt. Ik deel dit voor mijn naasten en iedereen die er in geïnteresseerd is maar zeker niet met de bedoeling mij zelf op de borst te slaan. Ik fiets 60 km per dag waar ik de hele dag voor uittrek, in totaal is het plusminus 2300 km. Ik moet natuurlijk wel tussen de middag eten en s-avonds aan mijn kostje zien te komen. Verder moet ik natuurlijk iedere dag een overnachtingsplaats zien te vinden. Ik heb hier voldoende middelen voor tot mijn beschikking. Ik neem geen tentje mee en slaap derhalve dus ook niet in een tent. De reden hiervoor is dat ik vanuit mijn 4-daagse ervaring weet dat ik slecht slaap in een tent, bovendien brengt dit extra gewicht met zich mee dat ik kan missen als kiespijn.

Waarom dan wel: Toen ik 65 werd wilde ik naar Santiago lopen vanaf St Jean Pied de Port aan de franse grens, een tocht van 800 km. Helaas heb ik dit uit mijn hoofd moeten zetten toen ik kort voordat ik weg wilde gaan een klapvoet kreeg. Ik ben toen wel betrokken geraakt bij de organisatie van de stichting Nederlands Genootschap St Jacob om de routes in België en de Camino Frances in Spanje bij te houden op internet. Hierdoor ben ik steeds betrokken gebleven bij deze tochten en je kan het natuurlijk allemaal zo goed weten maar uiteindelijk moet je zelf zoiets gedaan hebben om het werkelijk te weten. Ten tweede is er iets vaags dat aan mij knaagt waar in België een goed woord voor is: herbronnen. Misschien wordt dat het best vertaald als tot jezelf komen. Tot slot en niet onbelangrijk: Ik ga van de weg(camino) er naar toe genieten. Het landschap van nieuwe wegen voor je ogen laten ontrollen, soms zwetend omhoog of in razende vaart naar beneden. Ik ga mij laten verassen door alles wat mij overkomt.

Hoe het gaat lopen weet ik niet. Het kan best zijn dat ik besluit het laatste stukje gewoon te fietsen of halverwege te stoppen. Het kan ook zijn dat ik er langer of korter over doe.

Ik ben van plan dagelijks een blog op deze website bij te houden zodat jullie weten waar ik uithang en als het niet al te veel moeite kost deze te verluchtigen met wat fotootjes.